WITH RESPECT TO THE UNFORGETTABLE

UNUTULMAYANA SAYGIYLA

Anadolu Lisesi’ne başladığım ilk gündü. Beyaz tenli, orta boylarda sert görünümlü bir öğretmen dersimize girdi. Heyecanlı bekleyişimiz ders başlayınca yerini müthiş bir çekingenliğe bıraktı. Öğretmenimiz hiç anlamadığımız bir dilde konuşuyor, Türkçe açıklama yapmıyordu. Ders İngilizce idi. Daha önce hiç görmediğimiz bir ders anlamadığımız bir dil! O günkü şaşkınlığımı hala hatırlarım…

Gün geçtikçe öğretmenimizin bizim için ne kadar doğru bir öğretme metodu seçtiğini anladık. Hayatım boyunca en verimli geçen yılım olmuştu. Hazırlıkta başlayan İngilizce serüvenim benim taa buralara kadar getirdi. Yakup ERCİYES hocam işini çok seven, disiplinli ve karakterli bir öğretmendi.

Ve………günlerden bir gün……..

Öğretmenliğimin 3. veya 4. yılıydı. 8. Sınıflarda İngilizce dersine giriyordum. İlk dersimizdi. Hem yoklama alıyor, hem de çocuklarla tanışıyorduk. Sırada bir öğrenci….Adı Yakup ERCİYES! Yakup ERCİYES? Başımı bir kaldırdım sanki Yakup hocam karşımda bana bakıyor. Beyaz tenli, orta boylu ama gülümseyen bir yüzle. Şaşkınlığımı gizleyemedim ve sordum:

-Yavrum senin adın Yakup ERCİYES mi? Benim bir öğretmenim vardı……

-Evet öğretmenim adım Yakup ERCİYES. Anladığım kadarıyla babam sizin öğretmeninizdi. Ben doğmadan önce babamı trafik kazasında kaybetmişiz. O yüzden bana babamın adını vermişler….

Öylece kaldığımı hatırlıyorum. Yutkunamıyordum. Şaşkınlığım derin bir üzüntüye dönüşmüştü. Benim bu günleri görmemde en önemli insanlardan biri olan Yakup hocamın öldüğünü duymak derin bir acıydı. Ve o güzel insanın evladının öğretmeni olmak da bir o kadar gurur verici…..

Mekanın cennet olsun hocam. Biliyorum ki yetiştirdiğin nice öğrencilerin, nice dualarla seni anıyordur. Şu anda bile dua dolu satırlarda en güzel anı olarak hatıralardasın. Unutulmayana özlemle, unutulmamak dileğiyle….

Gülçin ÇAVUŞOĞLU

WITH RESPECT TO THE UNFORGETTABLE

It was the first day that I started Anatolian High School. A white-skinned, medium-sized, tough-looking teacher entered our class. Our excited waiting became a great shyness when the lesson started. Our teacher was speaking in a language which we did not understand at all and he was not making any explanations in Turkish. The course was in English. A lesson we've never seen before, a language we don't understand! I still remember my surprise of that day...

Day by day, we realized that how right a teaching method our teacher chose for us. It has been the most productive year of my life. My adventure in English, which started in Prep class, brought me here. My teacher Yakup ERCIYES was a disciplined and characterful teacher who loved his job very much.

And……… one day …..

It was the 3rd or 4th year of my teaching. I was taking English class in 8th grade. It was our first lesson. We were both taking attendance and meeting the children. Next in line is a student….His name was Yakup ERCIYES! Yakup ERCIYES? I raised my head as if my teacher Yakup was looking at me. White-skinned, medium height, but with a smiling face. I could not hide my surprise and asked:

- Is your name Yakup ERCIYES? I had a teacher……

-Yes, teacher my name is Yakup ERCIYES. As I understand it, my father was your teacher. We lost my father in a car accident before I was born. That's why they gave me my father's name….

I remember being stuck. I couldn't swallow. My surprise turned into deep sadness. It was a deep pain to hear that my teacher Yakup, who was one of the most important people for me to see these days, died. And being the teacher of that great person's son was a great proud…..

May you rest in heaven, my dear teacher. I know that many of the students you have trained remember you with many prayers. Even now, you are in the most beautiful memory in lines full of prayers. With longing for the unforgettable, hope not to be forgotten….

Gülçin ÇAVUŞOĞLU